مهندس رجایی، معاون فناوری اطلاعات شرکت فن‌آوا کارت در گفت‌وگویی با راه پرداخت گفتند: آواپی دستیار جدید و توانمند در بازار داغ اپ‌های موبایلی است که فن آوا کارت با این اپلیکیشن از مهرماه فن‌آوا با انتشار اولین نسخه از آن در نسخه‌های اندروید و وب‌اپ به صورت داخلی پا به این عرصه گذاشته است.

به گزارش ارتباطات و برند گروه فن آوا به نقل از راه پرداخت، رجایی در ابتدا در توضیح ساختار و هدف سرویس آواپی گفت: «یکی از ابزارهای پذیرش و راه‌های ارتباطی با جامعه هدف، اپلیکیشن‌های موبایلی هستند. شرکت فن‌آوا کارت با نرم‌افزار آواپی به حوزه نرم‌افزارهای پرداخت موبایلی ورود کرد و در مهرماه اولین نسخه از آن در نسخه‌های اندروید و وب‌اپ در گروه شرکت‌های فن‌آوا منتشر شد. معماری آواپی از نظر فنی مبتنی بر میکروسرویس است و کاملاً داینامیک است. از منظر کسب‌وکار آواپی در ابتدای مسیر در حوزه ‌اپلیکیشن‌های موبایلی پرداختی قرار دارد و همکاران بنده در شرکت فن‌آوا کارت تلاش دارند تا سرویس‌های بیشتر و متنوعی را روی آن راه‌اندازی کنند.»

او در ادامه با اشاره به سرویس‌هایی که در حال حاضر فعال هستند، گفت: «در حال حاضر پنج سرویس فعال وجود دارد که شامل فروش محصولات اپراتور، شارژ سیم‌کارت، خرید بسته‌های اینترنتی هر سه اپراتور، امور خیریه و نیکوکاری، پرداخت قبوض و کارت‌به‌کارت می‌شود.»

رجایی در رابطه با چشم‌اندازی که در راه توسعه آواپی متصور است، گفت: «در واقع به آواپی تنها به شکل یک نرم‌افزار پرداخت موبایلی نگاه نمی‌کنیم؛ چراکه امروزه بسیاری از ‌اپلیکیشن‌های موبایلی به دستیار کاربران خود تبدیل شده‌اند. در بحث پرداخت هم غیر از شارژ و بسته‌های اینترنت و… بحث جدیدی در آواپی مطرح نیست. اما در رابطه با مزیت‌های رقابتی، محصولات خوبی طراحی و آماده شده‌اند که از طریق آواپی در اختیار جامعه هدف خود قرار خواهند گرفت. برای مثال راهکار کارت‌های اعتباری یکی از این موارد است که می‌تواند مزیت رقابتی خوبی ایجاد کند.»

معاون فناوری اطلاعات فن‌آوا کارت، در رابطه با وضعیت و زمان افزودن کیف پول به آواپی گفت: «طبق برنامه‌ای که داشته‌ایم، ان‌شاءالله سرویس کیف پول به‌زودی فعال‌ خواهد شد و به سرویس‌های فعال کنونی افزوده خواهد شد.»

عدم تفکر سیستمی؛ پاشنه‌آشیل تفکر توسعه‌محور

رجایی در پاسخ به اینکه چرا شرکت فن‌آوا کارت که یکی از قدیمی‌ترین شرکت‌ها در این حوزه است، نتوانسته به رقابت با رقبای خودش در بحث اپلیکیشن‌های موبایلی بپردازد، گفت: «بله، در فن‌آوا کارت به شکل جدی به پروژه راهکارهای موبایلی پرداخته نشده است. البته در گذشته نرم‌افزارهایی از فن‌آوا کارت رونمایی شدند اما نتوانستند جایگاه تثبیت‌شده‌ای برای خود پیدا کنند. در واقع شاید علت این بود که مدیریت پروژه متمرکزی برای این امر طرح‌ریزی نشده بود، اما در حال حاضر در خصوص آواپی اولین کاری که انجام دادیم، استقرار هر دو تیم توسعه فنی و بازار در شرکت بود تا بتوانیم این پروژه را به شکل متمرکز و با پشتیبانی قوی‌تر پیش ببریم.»

او در ادامه با توضیح نقش مدیریت در ایجاد بستری برای توسعه اپلیکیشن موبایل در شرکت فن‌آوا کارت گفت: «همان‌طور که مستحضر هستید، اکثر سرویس‌هایی که مبنای کار ما هستند، مانند گردشگری، بیمه، خدمات شهری و سایر سرویس‌های ارزش‌افزوده به قرارداد و تفاهم‌نامه‌هایی نیاز دارند که امیدواریم حداکثر تا شش ماه آینده اکثر سرویس‌های پرداخت موبایلی را در آواپی فعال کنیم و در ادامه روی مزیت رقابتی و توسعه سرویس‌های نوآورانه و جدید تمرکز داشته باشیم.»

 

بلوغ سیستمی؛ لازمه دستیابی به جایگاهی تأثیرگذار در بازار

رجایی در تشریح برنامه آواپی با توجه به بازار متنوع اپلیکیشن‌های موبایلی بیان داشت: «اگر تاریخچه اپلیکیشن موبایلی را ورق بزنیم، خواهیم دید که تا مدت طولانی‌‌ای تنها یکی، دو شرکت در این حوزه پیشرو بوده‌اند و در نتیجه، توانستند کاربران زیادی جذب کنند و به‌نوعی رهبری این جریان را نیز بر عهده گرفته‌اند، اما بعد از اینکه قابلیت کارت‌به‌کارت در دسترس قرار گرفت، دری به روی توسعه دیگر اپلیکیشن‌ها باز شد و انتقال وجه و کارت‌به‌کارت به یک مزیت رقابتی تبدیل شد و در پی آن اپلیکیشن‌ها رشد بهتر و سریع‌تری را تجربه کردند و کاربران بیشتری به خود جذب کردند. ما نیز در ابتدا و در فاز اول سعی می‌کنیم نرم‌افزار آواپی به یک بلوغ سیستمی برسد تا بتوانیم اسم نرم‌افزار پرداختی را روی آن بگذاریم و حداقل سرویس‌های پرداختی و کیف پول الکترونیکی را شامل شود تا در آینده بتوان به‌عنوان مزیت رقابتی در صنعت، به آن نگریست. در این بازار متنوع و متکثر معتقدیم که ابتدا باید به بلوغ رسید تا بتوان جایگاه تأثیرگذاری در بازار داشت.»

رجایی در پایان در رابطه با چشم‌انداز ورود آواپی به حوزه‌های دیگر از جمله نئوبانک گفت: «بیشتر در حوزه کسب‌وکارها و حوزه کیف پول الکترونیکی و کارت‌های اعتباری متمرکز هستیم و فعلاً برنامه‌ای برای ورود به عرصه نئوبانک نداریم و به‌طور کلی روی مسئله پذیرندگی برنامه‌ریزی و آینده‌نگری داریم.»

به گزارش ارتباطات و برند گروه فن آوا، شکوهی، مدیرعامل فن آوا کارت در میزگرد بانکداری الکترونیک که با موضوع بررسی کارت های اعتباری برگزار شد ضمن اشاره به سابقه این کارت ها در ایران به نقش بانک مرکزی در جدایی حوزه‌های ایشوئری (issuery) و اکوئری (ecoery) از تاثیر این موضوع بر عقب ماندگی این حوزه در ایران گفت.

 

::بخش اول

داستان کارت اعتباری در ایران را می‌توان در قالب یک سریال هزارقسمتی روایت کرد. داستانی که شاید خوانندگانش کم اما فداییانش زیاد باشند. داستان اما خود اعتبار نیست.

اگر به مدل‌های مبادله در جامعه کمی بیشتر دقت کنیم، خوش‌حسابی به‌عنوان مهم‌ترین عنصر اعتبار همواره در بازارهای مختلف خرده‌فروشی و عمده‌فروشی در ایران وجود داشته، هرچند شاید طی این سال‌ها مأموریت‌ها به‌درستی توزیع نشده است. در میزگرد پیش رو در نهایت به این نقطه می‌رسیم که بانک‌ها نهادهای مناسبی برای توسعه کارت اعتباری نیستند؛ اگرچه سرچشمه اعتبار آنها هستند، توزیع‌کننده و نگهبانان اعتبار نهادهای دیگری هستند که در ایران باید ساخته می‌شد که البته کم‌کم در حال شکل‌گیری و فعالیت‌اند. آقایان مجید شکوهی، مدیرعامل «فن‌آواکارت»، سعید احمدی‌پویا، مشاور ارشد کسب‌وکار «فین‌تک» هلدینگ فناپ، و احمد افتخاری، قائم‌مقام شرکت «اَپسان»، مهمانان این میزگردند.

 

• آقای شکوهی لطفاً درباره وضعیت موجود کارت اعتباری بگویید.

شکوهی: وضعیت کارت اعتباری در دنیا با وضعیت آن در کشور ما متفاوت است. در دنیا حوزه‌های ایشوئری (issuery) و اکوئری (ecoery) با یکدیگر هماهنگ هستند و همپوشانی و هم‌افزایی دارند. وقتی از بازیگران بزرگ حوزه پرداخت یا متصدیان آن صحبت می‌کنیم، یا هنگامی که با بانک‌ها و سایر مؤسسات که کارت اعتباری ارائه می‌دهند ارتباط تنگاتنگی داریم، یا وقتی از یک بانک کارت اعتباری دریافت می‌کنیم، همگی اینها زمانی برایمان جذاب است که لوگوی «ویزا» یا «مستر» بر روی آن وجود داشته باشد. حال آنکه «ویزا» یا «مستر» خود به‌تنهایی اعتباردهنده نیستند، بلکه سرویس خدمات کارت اعتباری و پرداخت را ارائه می‌کنند. زمانی که ما «تجارت الکترونیک پارسیان» را در سال‌های 82 تا 83 راه‌اندازی کردیم، دو بخش خدمات کارت اعتباری و خدمات پذیرندگی را با یکدیگر و به‌صورت هماهنگ ارائه می‌دادیم. وقتی بانک مرکزی حوزه ایشوئری را از حوزه اکوئری جدا کرد و به pspها شخصیت مستقل حرفه‌ای داد، اکثر آنها از حوزه صدور کارت اعتباری فاصله گرفتند و به حوزه اکوئری پرداختند. اما pspهایی هم هستند که کار اکوئری خود را مستقل و خدمات کارت را به نیابت از بانک همکار خود انجام می‌دهند؛ برای مثال، اگر یک psp کارت اعتباری در بازار می‌فروشد، به‌نیابت از یک بانک این کار را انجام می‌دهد.

امروز قصد بازگشت داریم، چرا که با تفکیک این دو حوزه نتوانستیم بهره زیادی ببریم و حتی چیزهایی را نیز از دست دادیم. این دو حوزه با یکدیگر خوب کار می‌کردند و چرخ‌دنده‌های خدمات پرداخت هستند، اما در نقطه‌ای از هم جدا شدند و دیگر نتوانستند برای توسعه بازار به یکدیگر کمک کنند. به همین دلیل است که در حوزه کارت اعتباری توفیق جدی‌ای نداشتیم، در حالی که در کشورهای اروپایی و آمریکا تعداد و میزان تراکنش و مبالغ کارت‌های اعتباری چیزی حدود 30 تا 70 درصد است. برای مثال، در کشور ترکیه بیش از 65 درصد تراکنش‌ها اعتباری است، اما در ایران این رقم هنوز کمتر از 0/5 درصد است. به نظر می‌رسد یکی از دلایل عقب‌ماندگی ایران در این حوزه آن است که ایشوئری و اکوئری را از یکدیگر جدا کردیم و در نتیجه نتوانستیم این حوزه را توسعه دهیم.

 

• به نظر شما چه عواملی سبب جدایی این دو حوزه شد؟

شکوهی: سیاست بانک مرکزی بر این اساس بود؛ مباحث اجرایی و فنی نیز دخیل بودند، هرچند از اهمیت کمتری برخوردار هستند. معتقدم بانک‌ها از نظر مسائل فنی هنوز به رشد و بلوغ کاملی نرسیده‌اند که بتوانند خدمات کارت اعتباری ارائه دهند. نرم‌افزارهای آنها هنوز ایراداتی دارد و این ایرادها جدی است و نمی‌تواند کسب‌وکارِ کارت اعتباری را پوشش دهد. در حوزه فروش اقساطی که شاخه‌ای از حوزه فروش اعتباری است نیز بانک‌ها به‌طور جدی وارد نشده‌اند، اما در بازار غیر بانکی تعدادی از شرکت‌ها – با وجود نوسان در عملکردشان – وارد حوزه فروش اقساطی شده‌اند چرا که دارای نرم‌افزاری بودند که تا حدی توانست کارهایی را پیش ببرد، هرچند نتوانست در ثبت اسناد حسابداری و مواردی از این دست به‌خوبی عمل کند.

در حوزه اجرایی، بحث اعتبارسنجی و نگرانی بانک‌ها از بازگشت سرمایه‌شان مطرح است. همان‌طور که می‌دانید، نمی‌توان برای کارت اعتباری تضمین خاصی دریافت کرد. اگر بانکی به شرکتی اعتبار یا تسهیلات با مبالغ بالا بدهد، ضمانت‌نامه یا وثیقه دریافت می‌کند؛ اما در حوزه کارت اعتباری نمی‌توان چنین کاری کرد. بنابراین، نداشتن پشتوانه برای رسیدن به پول نکول‌شده، سبب نگرانی بانک‌ها برای ورود به حوزه کارت اعتباری می‌شود.

نکته دیگر بحث درآمدهاست؛ بانک‌ها عادت کرده‌اند تسهیلات کلان ارائه دهند و یکباره سود زیادی کسب کنند، به همین دلیل وارد این حوزه نمی‌شوند. البته این موضوع از نظر من پذیرفتنی نیست، زیرا وقتی آمار مطالبات غیرجاری را مورد بررسی قرار دهید متوجه می‌شوید که بیش از 90 درصد مطالبات غیرجاری متعلق به تسهیلات کلان و کمتر از 10 درصد متعلق به تسهیلات خرد است و کارت اعتباری نیز در دسته‌بندی تسهیلات خرد قرار می‌گیرد. بنابراین، امروز در حوزه کسب‌وکار پرداخت و کارت اعتباری با وضعیت مطلوبی مواجه نیستیم؛ بانک‌ها فعال نیستند و اگر هم باشند، بسیار کُند عمل می‌کنند و عزمی جدی در این‌باره ندارند. اجازه دهید به تلاش بانک مرکزی هم اشاره کنم. به یاد دارم آقای محرمیان در تابستان ۹۹ در بانک مرکزی جلسه‌ای برگزار کردند در این‌باره که چطور می‌توان در حوزه کارت اعتباری اقدام جدیدی کرد و آیا در دستورالعمل‌ها نقصانی هست یا نه. اما این جلسات با وجود اینکه قرار بود ادامه پیدا کند، ادامه نیافته و بانک مرکزی هم تاکنون در این حوزه جدیتی نداشته است.

 

• چند بانک، مانند بانک ملی، تسهیلات خُرد خود را به‌صورت اعتباری ارائه می‌کنند؟

شکوهی: بانک مرکزی از اوایل سال گذشته اعلام کرد که تسهیلات خرد بر روی کارت اعتباری قرار گیرد. من به‌عنوان عضو کوچک حوزه کارت اعتباری درباره این موضوع بحث دارم، چرا که موضوع کارت اعتباری با تسهیلات خرد متفاوت است. بانک مرکزی دو هفته پیش نامه‌ای برای بانک‌ها ارسال کرده که در آن سقف کارت اعتباری را از 50 میلیون تومان به 200 میلیون تومان افزایش داده است که در این‌باره هم بحث دارم.

 

• آقای افتخاری، نظر شما درباره اکوسیستم فعلی کارت اعتباری چیست؟

افتخاری: امروز حدود 120 میلیون کارت خرید و نقدی و در حدود شش میلیون کارت اعتباری در ایران داریم که عمده این کارت‌های اعتباری توسط بانک ملی و قرض‌الحسنه مهر تأمین شده‌اند. اما در دنیا 30 تا 40 درصد کارت‌های نقدی و خرید موجود، کارت اعتباری است و این رقم در ایران حدوداً زیر یک درصد است. جدا از بحث آمار تعداد کارت، میزان سرانه مصرف اعتبار در تولید ناخالص داخلی مردم از کارت‌های اعتباری در دنیا نیز در حدود ۱۰ درصد است که تقریباً 2 هزار و 500 دلار در سال می‌شود، در حالی که در ایران این عدد کمتر از ۱۰ سنت است. گذشته از وضعیت موجود، نگاه مردم و بانک‌ها به اعتبار است که یکی از مؤلفه‌هایی است که وضعیت موجود کارت اعتباری را رقم می‌زند، زیرا مردم و بانک‌ها در ایران به اعتبار در قالب تسهیلات می‌نگرند. میزان مصرف کارت اعتباری حتی در کشورهایی مانند ویتنام که ضعیف‌تر از ایران است، بسیار بیشتر است چرا که فرهنگ اعتبار در این کشورها به‌درستی شکل گرفته است. اما ما فرهنگ اعتبار در ایران را به مردم در قالب تسهیلات نشان داده‌ایم: اگر می‌خواهید اعتبار بگیرید، یک کارت اعتباری دریافت و استفاده کنید، اقساط آن را بپردازید و در نهایت تسویه کنید و عمدتاً هم از کارت‌های یک بار مصرف استفاده کنید. این شیوه سبب شده است تا حتی برخی از کارمندان سازمان‌های مختلف که کارت اعتباری دریافت کرده‌اند، بازپرداخت خود را انجام ندهند و به دلایلی دوره بازپرداخت کارت اعتباری آنها چنان طولانی می‌شود که دیگر کارت اعتباری به چرخه خود بازنمی‌گردد.

حتی بانک‌ها در گزارش‌های خود به بانک مرکزی برای نمایش اینکه کارت اعتباری چند درصد از سبد آنها را تشکیل می‌دهد، اقداماتی انجام داده‌اند که تسهیلات خرد را هم با کارت اعتباری یکی کرده‌اند. به نظر من تا این مسئله حل نشود، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. وقتی بانک‌ها می‌خواهند در موضع بدون ریسک قرار بگیرند و کارت اعتباری ارائه دهند، سبب ایجاد چنین شرایطی می‌شود. از آنجا که تعهدات فرد برای ضامن و وثیقه سنگین است، اساساً کسی به دنبال بازپرداخت اعتبار نیست – مشکلی که بانک‌ها نیز دچار آن هستند. وثیقه و دارایی‌های غیرجاری بانک‌ها و به‌تبع آن هزینه نگهداری و تبدیل آنها به وجه نقد برای بانک‌ها بسیار زیاد است. در عمل به‌جای اینکه فرهنگ اعتبار را ایجاد کنیم و گسترش دهیم، فرهنگ تسهیلات را ایجاد و برای تسهیلات وثیقه سنگین دریافت کرده‌ایم و این معضل جدی اعتبار است. به نظرم باید نگاه‌مان را به کارت اعتباری تغییر دهیم.

 

• ریشه قسطی‌فروشی‌ها به بانک‌ها بازمی‌گردد؛ لطفاً به قسطی‌فروشی‌ها اشاره کنید.

افتخاری: بانک‌ها هیچ کجا متولی این قضیه نشدند، حتی ریسک لیزینگ‌ را هم نپذیرفته‌اند تا این صنعت رشد کند.

 

• درست است که بانک‌ها به مردم کارت اعتباری ارائه می‌دهند، اما تراکنش‌ها شبیه تسهیلات است. پیشنهادتان برای اینکه از این فضا خارج شویم چیست؟

شکوهی: بانک‌ها یک سیستم مدیریت کارت دارند که بخش کارت اعتباری به سیستم تسهیلات متصل می‌شود، اما تسهیلات با کارت اعتباری یکی نیست. به نظرم کارت اعتباری اعم از تسهیلات است، بخشی از بسته حسابداری کارت اعتباری تسهیلات است و بخش دیگر آن نه، زیرا از نظر فنی این دو بخش از یکدیگر جدا نیستند.

 

• آیا می‌توان این حرکت را یک نقطه آغاز خوب دانست؟

شکوهی: راه‌حل آن کاری است که در بانک ملی انجام دادیم، ما جی‌ال کارت اعتباری را تفکیک کردیم و بانک توانست کارت اعتباری را به معنای واقعیِ آن ارائه کند و به همین دلیل در عمل موفق بود و هست.

 

• چالشی که در آن زمان داشتید، عدم اتصال و هماهنگی بخش فروش و پرداخت بود.

شکوهی: این نکته مهمی است. کارت اعتباری با تسهیلات یکی نیست. همه باید به این موضوع واقف باشیم. مطمئن نیستیم که این موضوع برای بدنه بانکی کشورمان واضح و روشن باشد.

 

• آیا فهم این موضوع ضرورت دارد؟

شکوهی: قطعاً ضرورت دارد. ادبیاتِ دادن تسهیلات در بانک قابل فهم و واضح است، اما در کارت اعتباری این وضوح چندان وجود ندارد.

 

• چرا اصلاً شعبه باید درگیر شود؟

شکوهی: در ادبیات بانکی، شعبه مسئول جذب و فروش منابع است تا در نهایت آن را بفروشد و کسب سود کند. طبیعتاً یکی از محصولاتی که برای شعبه قابل فروش است، کارت اعتباری است. این شعبه است که باید محصول را به مشتریانش بفروشد، حالا اینکه می‌تواند یا نمی‌تواند مستلزم آشنایی با این بازه است و اگر اساساً منظورتان این است که آیا این کار درست است یا نه، باید بگویم که ما مسیرهای بهتری هم برای انجام این کار داریم.

 

• به این ترتیب اگر فردی کارنامه یا گزارش اعتباری داشته باشد، مشکل دیگری وجود ندارد و اصلاً نیازی نیست به شعبه مراجعه کند و با اینترنت می‌تواند همه اقدامات را انجام دهد.

شکوهی: اعتبار دادن لزوماً مستلزم مراجعه حضوری به شعبه نیست. من می‌توانم از منابع شعبه‌ای که در آن حساب دارم اعتبار دریافت کنم و در عین حال مراجعه‌ای به شعبه نداشته باشم. با وجود مقاومت‌هایی که سازمان بانک ملی داشت، ما این کار را در بانک ملی در مدت محدودی اجرا کردیم و درخواست اینترنتی همراه با اعتبارسنجی سیستمی و آنلاین را در سال ۹۵ راه انداختیم. البته مقاومت بدنه سنتی بانک پس از مدتی اجازه ادامه این روش را نداد و آن را قطع کرد، اما شنیدم که سال گذشته در بانک به نحو دیگری با هزینه‌های بیشتر و در حدی محدودتر انجام شده است. به هر حال، خوشحالم که دوستان به این نتیجه رسیدند که می‌شود این کار را انجام داد، اما باید توجه داشته باشیم که منابع اعتباردهی‌مان مشخص باشند. در این‌باره بانک‌ها دو روش دارند، بعضی از بانک‌ها اعلام می‌کنند که همان شعبه‌ای که منابع دارد خود نیز اعتبار بفروشد. برخی دیگر از بانک‌ها هم منابع فروش اعتبار برای کارت اعتباری را در یک شعبه مجازی متمرکز می‌کنند و تعامل بین شعب و شعبه مجازی را بر اساس سازوکاری که تعریف می‌شود تعیین می‌کنند، و تعامل برای فروش اعتبار را شعبه مجازی بر عهده می‌گیرد. هر دو مدل خوب و قابل اجراست و من هر دو مدل را تجربه کرده‌ام.

 

• اما کارنامه اعتباری برای افراد ایجاد نشد تا بانک‌ها به آن ارجاع کنند.

شکوهی: مسئولان وقت به‌شدت با این موضوع مخالف بودند. من زمانی به بانک ملی رفتم که دکتر همتی، دکتر فتانت و دکتر فاطمی حضور داشتند. مرا دکتر فاطمی به آنجا دعوت کرد که کارهایی را هم آغاز کردیم، البته وقتی این سه بزرگوار از بانک رفتند چون تیم جدید به کارت اعتباری اعتقادی نداشتند، صریحاً مخالفت کردند و جلوی پیشرفت کار را گرفتند و کسی هم نبود که به آنها اعتراض کند. این افراد هنوز در سیستم بانکی حضور دارند، برخی از آنها ارتقا پیدا کرده‌اند و مدیرعامل بانک‌های دیگر شده‌اند. بنابراین، این تفکر نامطلوب در سیستم بانکی کشور وجود دارد و در رده‌های بالاتر هم، که از نظر من افرادی هستند که چندان به‌روز نیستند، قدرت مذاکره و اعمال نظر بیشتر است.

 

• البته صدور کارت‌های اعتباری شبیه همان مدل که قبلاً اجرا می‌شد، هم اکنون در بانک ملی در حال اجراست. توصیه‌های شما در حال حاضر چیست؟

شکوهی: باید اذعان کنم که همه دوستان بانکی هم مخالف کارت اعتباری نیستند و بیشتر آنها در مجموعه بانک ملی دیدگاهی باز و گشوده دارند. بحثی که چند ماهی است مطرح شده این است که افرادی که ملزم به انجام کاری بودند یا هستند اما نکردند یا نمی‌کنند، باید پاسخگو باشند. افراد بسیاری هستند که باید کارهایی انجام می‌دادند اما ندادند و چون در جایگاه ویژه‌ای هستند، پاسخگو هم نیستند. در مقابل، افرادی هم هستند که واقعاً مشتاق‌اند کارهایی از این دست انجام شود، اما فرصت یا امکان آن را ندارند.

 

• امروز دو مدل صدور کارت در حال اجراست: یکی اینکه بانک خود مستقیماً از طریق کارگزار، مانند شرکت «پیشگامان»، کارت اعتباری صادر می‌کند و اعتبار می‌دهد و دیگری روشی است که در آن بانک ظاهراً نقشی ندارد، مانند «اَپسان» که حاصل مشارکت شرکت «توسن» و «آسان‌پرداخت» است. این دو چقدر با یکدیگر تفاوت دارند و کدام‌یک می‌تواند موفق‌تر باشد؟

افتخاری: موضوعی که در دنیا مطرح است این است که شرکت‌هایی هستند که پردازنده کارت اعتباری یا به‌اصطلاح «کارت‌پروسسور»ند و واسط بین تأمین‌کننده اعتبار، مصرف‌کننده، و فروشنده هستند. در ایران عملاً کارت‌پروسسور (card prossessor) نداریم، هرچند شرکت «اَپسان» قصد دارد کارت‌پروسسور باشد. همان‌طور که گفتم، کارت‌پروسسورها نقش صدور کارت و تخصیص اعتبار، و نقش واسط بین تأمین‌کننده اعتبار و فروشندگان آن را بازی می‌کنند و بستر را برای به‌وجود آوردن بازاری برای استفاده از این کارت‌ها فراهم می‌کنند.

 

• پس یکی از حلقه‌های مفقود در نظام بانکی ایران کارت‌پروسسورها هستند. این حلقه چقدر اهمیت دارد و چطور می‌تواند شکل بگیرد و چه حلقه‌های مفقود دیگری در مسیر توسعه کارت اعتباری در ایران وجود دارد و چطور می‌شود این فرایند را از طریق پروژه‌هایی سرعت بخشید؟

افتخاری: بحثی که آقای شکوهی نیز به آن اشاره کردند، بحث اعتبارسنجی در ایران است. درواقع، اعتبارسنجی در بانک‌ها به‌صورت جزیره‌ای انجام می‌شود. قطعاً ارائه گزارش اعتباری یا اعتبارسنجی به این دلیل انجام می‌شود که نهادی وجود ندارد که بتواند آنها را یکجا و در کنار هم جمع کند. همه مردم درگیر این فرایند هستند، چرا که در هر بانکی که شروع به تشکیل پرونده اعتباری کنند، این پرونده بر اساس سوابق گذشته افراد صورت می‌گیرد. یکی از مشکلات مهم و جدی در اعتبارسنجی این است که داده‌های اخذشده از افراد متوجه گذشته آنها نیز هست و قطعاً خیلی‌ها وام دیرپرداخت‌شده یا چک برگشتی دارند و این باعث می‌شود که نتوانند رتبه اعتباری خوبی داشته باشند یا آن را بهبود بخشند.

 

• حال این مشکل را چطور می‌خواهید حل کنید؟

افتخاری: در دنیا رفتارهای اعتباری بر اساس رفتارهای مالی روز سنجیده می‌شوند و المان‌های دیگری همچون رفتار مالی فرد در شبکه‌های اجتماعی، چه فیزیکی و چه مجازی، هم وجود دارد و چه‌بسا اعتبار فرد در شبکه‌های اجتماعی مبنای مهم‌تری هم برای اعتبارسنجی باشد. میزان دارایی‌های افراد و ارائه اطلاعات آن هم یکی دیگر از چالش‌هایی است که در بانک‌ها با آن روبه‌رو هستیم، چرا که افراد بیم آن را دارند که داده‌های آنها به نهادهای دیگری همچون اداره مالیات داده شود و بنابراین از ارائه اموال و دارایی‌های خود خودداری می‌کنند. اگر این اعتبارسنجی در نهادی جدا از بدنه بانک یا به‌شکلی محرمانه انجام شود، افراد می‌توانند اعتماد کنند و تمام اطلاعات‌شان را در اختیار این اکوسیستم قرار دهند و اینجاست که عملاً داده‌ها رفت و برگشت می‌شود و همیشه می‌توانیم اعتبار افراد را بسنجیم.

 

• آقای احمدی‌پویا، لطفاً به وضع موجود اشاره و کمی هم درباره حلقه‌های مفقود آسیب‌شناسی کنید.

احمدی‌پویا: کارت اعتباری محصول بسیار جذابی در زیست‌بوم بانکداری است، به ویژه در ایران که نرخ بهره بانکی از تورم پایین‌تر است. اما وقتی مردم این جذابیت را درک نکرده‌اند و حتی برای بانک نیز جذاب نیست، قطعاً جایی مشکل وجود دارد و بررسی این مشکل از اهمیت بالایی برخوردار است. برای آسیب‌شناسی محصول کارت اعتباری در ایران باید مدل کسب‌وکار آن را بررسی کنیم. مدل کسب‌وکاری که برای محصول کارت اعتباری تعریف می‌شود باید برای دارنده کارت جذاب باشد، اما وقتی بانک یا هر شرکت صادرکننده کارت دو نرخ سود دارد یکی نرخ سود واقعی و دیگری نرخ سود اعلامی به مشتری، این وضعیت سبب جذب مشتری و اعتماد عمومی نمی‌شود. برای مثال، بانک سود 18 درصد را برای محصول کارت اعتباری اعلام می‌کند، اما مردم خودشان محاسبه می‌کنند و به عدد بالای 30 درصد می‌رسند. کارت اعتباری در همه جای دنیا اعلامیه قرارداد دارد و مشتریان آن را مشاهده می‌کنند و تمام محاسبات را شفاف می‌بینند و مشتری به تمامی فرایندها و محاسبات آن واقف است. بنابراین، برای جذاب‌سازی کارت اعتباری ابتدا باید اعتمادسازی عمومی صورت گیرد تا مردم خیال آسوده‌ای داشته باشند که با دریافت کارت اعتباری ضرر نخواهند کرد. نکته دیگر دغدغه‌ بانک‌ها در حوزه تخصیص منابع است. امروزه تأمین نقدینگی برای بانک‌ها با هزینه بسیار بالایی صورت می‌گیرد و بانک‌ها باید به‌صورت بهینه و سودآور منابع خود را تخصیص دهند. بنابراین، برای بانک راحت‌تر است که منابع خود را به‌صورت کلان به یک کسب‌وکار کلان تخصیص دهد تا اینکه آن را خرد کند و به‌صورت تسهیلات خرد ارائه دهد، چرا که هزینه مالیِ پیگیریِ بازپرداخت آنها برای بانک بسیار بالاست.

 

• اما بانک‌ها در قالب بانکداری خرد سال‌های سال است که این کار را انجام می‌دهند و 40 درصد منابع بانک‌ها همیشه صرف بانکداری خرد می‌شود.

احمدی‌پویا: در بانکداری خرد سخت‌گیری زیاد است و به همین دلیل است که عامه مردم معتقدند دریافت وام کلان بسیار راحت‌تر است تا وام خرد، چرا که بانک وثیقه و ضمانت‌های بسیار بیشتری و فرایند بسیار سخت‌گیرانه‌تری برای اعطای وام خرد دارد. بانک‌ها می‌خواهند کوچک‌ترین ریسکی در حوزه تخصیص منابع به آنها تحمیل نشود و خیال‌شان راحت باشد که منابع مذکور با سود قابل انتظار به بانک باز خواهد گشت و به‌عبارتی بازپرداخت وجوه تضمین‌شده است. از طرف دیگر، کارت اعتباری برای تسهیل فرایند اعطای اعتبار طراحی شده است؛ یعنی همه جای دنیا کارت اعتباری را سریع صادر می‌کنند و مشتری نیز قصد دارد آن را سریع به‌کار برد، حال آنکه فرایند بررسی و اخذ وثیقه و تضمین در بانکداری ایران با ویژگی سهولت ارائه محصول کارت اعتباری در دنیا متناقض است. اشتباه یا مشکل کار کجاست و در بانکداری دنیا چه چیزی آن را حل کرده است. پاسخ این پرسش اعتبارسنجی است. وقتی در زیست‌بوم بانکداری ایران اعتبارسنجی دقیق و قابل اطمینان برای بانک‌ها نداریم، همین وضعیت پیش می‌آید. بنابراین، تا فرایند اعتبارسنجیِ قابل اطمینان برای بانک شکل نگیرد، بانک برای آسودگی خیالش وثیقه و ضمانت‌های مختلفی دریافت می‌کند.

 

• بانک‌ها نیز گاه برای اینکه تسهیلات خرد ارائه ندهند، این فرایند را طولانی‌تر می‌کنند.

احمدی‌پویا: بانک علاقه‌ای به ارائه تسهیلات خرد ندارد، چون هزینه آن برایش زیاد و سوددهی‌اش کم است و ریسک نکول آن هم بالاست.

 

• برخی از بانک‌ها مثل قرض‌الحسنه مهر کارش بانکداری خرد است، اما در این بانک نیز فرایندها طولانی و دشوار است.

احمدی‌پویا: بانک یک مؤسسه تجاری است و باید سود کند؛ هر چقدر مطالبات مشکوک‌الوصول و معوق بالا باشد بانک ضرر می‌کند، حال آنکه بانک باید در آخر سال مالی خود سود کرده باشد. به همین دلیل، بانک‌ها تمامی ضمانت‌ها و وثیقه‌ها را دریافت می‌کنند تا خیال‌شان راحت باشد که بازپرداخت اصل و فرع تسهیلات صورت می‌گیرد. اما از سوی دیگر چون فرایند اعتبارسنجی دقیقی وجود ندارد، تصور بانک‌ها این است که افراد کم‌درآمد اصولاً افرادی با سابقه پرداختیِ بد هستند، در حالی که بررسی‌های صورت‌گرفته در صنف‌های گوناگون حاکی از آن است که بسیاری از گروه‌های کم درآمد، مانند فرهنگیان، بسیار خوش‌سابقه‌ترند تا صنف‌هایی با درآمدهایی بالاتر مانند پزشکان.

 

• از صحبت‌های شما نتیجه می‌گیرم که مأموریت گسترش کارت اعتباری را نباید بر عهده بانک‌ها گذاشت و باید نهادهایی شکل بگیرند که عهده‌دار این مأموریت باشند. اما متأسفانه چنین نهادهایی چندان شکل نگرفته‌اند.

احمدی‌پویا: در همه جای دنیا نهادهای اعتبارسنجی نهادهای خصوصی هستند، چرا که کسب‌وکاری بسیار سودآور تلقی می‌شوند. بانک، بر اساس قانون مجلس، اطلاعات خود را در اختیار مؤسسه‌ای می‌گذارد که آن مؤسسه فقط بر مبنای رفتار حساب‌های مردم اعتبارسنجی کند. از یک سو، همان‌طور که دوستان هم بیان کردند، اعتبارسنجی امری گذشته‌نگر است و اگر کسی فقط یک قسط عقب‌افتاده هم داشته باشد، همین نشان‌دهنده بدسابقه بودن اوست. از سوی دیگر، وقتی می‌خواهند اعتبار کسی را بسنجند نباید فقط رفتار بانکی او را مورد بررسی قرار دهند، بلکه موقعیت و شخصیت فرد و مواردی از این دست نیز باید مد نظر قرار گیرد.

 

• آیا این بازنگری دارای ریسک زیادی است؟

احمدی‌پویا: نظام اعتبارسنجی ما غلط و کاملاً مبتنی بر رفتار بانکی گذشته افراد است، در حالی که ممکن است برخی از افراد تکالیف مالیاتی خود را به‌موقع انجام دهند و قبض‌های گوناگون خود را به‌موقع پرداخت کنند و همه اینها پارامترهایی هستند که می‌توانند بر افزایش اعتبار افراد تأثیرگذار باشند. بنابراین، افراد می‌توانند بدون اینکه سپرده یا گردش مالی بالایی داشته باشند، اعتبار خوبی کسب کنند و بر مبنای آن هم کارت اعتباری خود را زودتر دریافت کنند.

منبع: ماهنامه بانکداری آینده

به گزارش ارتباطات و برند گروه فن آوا، شکوهی مدیرعامل فن آوا کارت در گفتگویی با رسانه راه پرداخت از برنامه های این شرکت برای بازیابی جایگاه در صنعت پرداخت گفت.

فن‌آوا کارت از جمله شرکت‌های قدیمی و مهم صنعت پرداخت کشور محسوب می‌شود. این شرکت که در سال‌های گذشته سهم قابل ‌توجهی از بازار را در اختیار داشت، با مشکلاتی که طی سالیان اخیر برای این شرکت در بحث فنی به وجود آمد، بخش قابل ‌توجهی از بازار خود را از دست داد و از رقبای خود عقب ماند. اما حالا با رویکرد جدیدی که فن‌آوا کارت پس از حضور مجید شکوهی به‌عنوان مدیرعامل این شرکت اتخاذ کرده، به نظر می‌رسد یک ‌بار دیگر فن‌آوا قصد دارد جایگاه خود را در صنعت بازیابی کند. مجید شکوهی که از ششم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰ با حکم هیئت‌مدیره فن‌آوا کارت بر مسند مدیرعاملی این شرکت تکیه زده، برنامه‌های جدی در این زمینه دارد. چالش‌ها و مشکلات پیشین را ارزیابی کرده و حالا در مسیر تحقق برنامه‌های آینده قدم برمی‌دارد. در ادامه گفت‌وگو با مجید شکوهی، مدیرعامل فن‌آوا کارت را می‌خوانید.

بازیابی سهم بازار هدف اصلی فن‌آواست

شکوهی در ابتدای صحبت‌هایش به چالش‌های کسب‌وکاری شرکت اشاره کرد و گفت: «حدود چهار ماه و نیم است که به‌عنوان مدیرعامل در شرکت فن‌آوا کارت فعالیت دارم و در این مدت با چالش‌های متفاوتی از جمله موضوع بازار رقابتی شرکت مواجه شده‌ام. با تیم خود در این مدت سعی کرده‌ایم سایر مشکلات موجود در شرکت را شناسایی کنیم تا بتوانیم در راستای بهینه‌سازی و بهبود وضعیت بازار قدم برداریم. در حال حاضر بیشتر تمرکزمان را به افزایش توانایی‌های فنی شرکت اختصاص داده‌ایم. همچنین با بررسی علل از دست دادن سهم بازارمان در دو، سه سال اخیر، قصد داریم سهم بازارمان را بازاریابی بکنیم.»

او ادامه داد: «رقابت میان پی‌اس‌پی‌ها فشرده‌ و بازگشت بازار تلاش مضاعفی را می‌طلبد. فن‌آوا هم مجموعه کوچکی نیست و با بیش از ۱۷ سال فعالیت، پتانسیل‌ها و تجارب خود را دارد و می‌تواند جایگاه خود را بازیابی کند.»

شکوهی با اشاره به برنامه‌های آتی فن‌آوا کارت گفت: «فن‌آوا قصد دارد به‌طور خاص به چند زمینه ورود کند؛ یکی از این حوزه‌ها مربوط به افزایش تعداد کارت‌خوان‌های مالکیتی شرکت است، کارت‌خوان‌های جدید فن‌آوا با هدف کسب مجدد سهم بازار به‌زودی وارد بازار خواهند شد. هدف دیگر افزایش تعداد تراکنش‌ها به ازای هر دستگاه کارت‌خوان است. اکنون تعداد تراکنش‌های فن‌آوا به ازای هر دستگاه کارت‌خوان از میانگین صنعت پایین‌تر است، به همین دلیل قرار است دستگاه‌های کارت‌خوان‌مان را احیا کنیم و دستگاه‌هایی را که دارای تراکنش کمتر از حد انتظار هستند، به سطح استانداردی برسانیم.»

شکوهی در ادامه با اشاره به علل مؤثر بر از دست دادن سهم بازار توسط فن‌آوا گفت: «فن‌آوا کارت از سال ۱۳۹۸ با چالش‌های فنی روبه‌رو بود، آن زمان یکی از سوئیچ‌های این شرکت با اشکال فنی مواجه شد و مدیریت وقت اقدام به جایگزینی سوئیچ کرد، البته اختلالاتی هم در حین این تعویض رخ داد. این امر باعث شد بخشی از مشتریان از جمله هدایت تراکنشی‌ها از فن‌آوا جدا شوند و به پی‌اس‌پی‌های دیگر بپیوندند.»

به گفته او، اختلالات فنی به‌تدریج ایجاد و رفته‌رفته باعث کاهش سهم بازار فن‌آوا شدند.

او اضافه کرد: «در همین راستا فن‌آوا علاوه بر مشتریان جدید، مشتریان قدیم خود را نیز هدف قرار داده است. به عبارتی بازیابی بازار کنونی موجود و بازیابی بازار ازدست‌رفته از محورهای مدنظر ما هستند. مذاکرات انجام‌شده با شرکت‌هایی که از ما جدا شدند، نشان می‌دهد بخشی از این بازار قابل بازگشت است. تعدادی از شرکت‌های مذکور چندین سالی با ما همکاری داشته‌اند و هنوز مایل‌اند با فن‌آوا کار کنند.»

پرداخت با کیوآرکد، روش مورد نظر فن‌آواست

شکوهی در خصوص ظرفیت‌های موجود برای افزایش تعداد کارت‌خوان‌ها گفت: «NFC مقداری وابسته به سخت‌افزار است و کیوآرکد جایگزین خوبی است. در واقع کیوآرکد عامل از رده خارج‌شدن NFC شده است. بر همین اساس فن‌آوا کارت در حال حاضر کار این شیوه پرداخت را در نقشه‌راه خود قرار داده و قرار است در آینده نزدیک پرداخت از طریق کیوآرکد و کیف پول را در سبد محصولاتش قرار دهد. البته بخش عظیمی از دستگاه‌های موجود فن‌آوا کارت در حال حاضر هم قابلیت پشتیبانی از پرداخت کیوآرکد را دارند، اما عملیاتی‌کردن آن نیازمند رسیدگی به وضعیت کیف پول‌هاست که الزامات شفافی ندارند.»

او ادامه داد: «فن‌آوا مدتی است «آواپِی» را به‌عنوان اپلیکیشن موبایلی راه‌اندازی کرده است. این اپلیکیشن در هفته‌های آینده با قابلیت کیف پول راه‌اندازی می‌شود.»

شکوهی با اشاره به کارت‌خوان‌هایی که قرار است بازی را برای فن‌آوا عوض کنند، گفت: «اینکه کارت‌خوان‌های جدید نسبت به سایر دستگاه‌ها قابلیت‌های خاص و مزیت رقابتی داشته باشند، برای ما دغدغه نیست، زیرا بازار، کارت‌خوان‌های موجود را پذیرفته است.»

به گفته او، تقریباً عمر بازار کارت‌خوان‌های ثابت رو به اتمام است و همه خواهان دستگاه کارت‌خوان سیار هستند. به همین دلیل ما هم بر تأمین و تهیه دستگاه‌های سیار تمرکز و البته کارت‌خوان‌های اندرویدی را هم فراموش نکرده‌ایم.

مدیرعامل فن‌آوا کارت در خصوص کارت‌خوان‌های اندرویدی گفت: «کارت‌خوان‌های اندرویدی سه سال است که روانه بازار شده‌اند و به‌واسطه جدید بودن‌شان قیمت تقریباً گرانی دارند. این تفاوت قیمت دلیل فنی ندارد و پیش‌بینی می‌کنم در آینده‌ای نه‌چندان دور قیمت دستگاه‌های اندرویدی از دستگاه‌های قدیمی ارزان‌تر شود.»

شکوهی با اشاره به مزیت کارت‌خوان‌های اندرویدی ادامه داد: «این دستگاه‌‌ها فناوری جدید‌تری دارند و می‌توان بر آنها سرویس‌های دیگری سوار کرد. در خارج از ایران حتی نرم‌افزار فروش هم برای این مدل از دستگاه کارت‌خوان تعبیه می‌کنند. کارت‌خوان اندرویدی علاوه بر فناوری جدید مزایای دیگری مانند عدم نیاز به سیستم مدیریت ترمینال‌های اختصاصی برای هر نسخه یا مدل کارت‌خوان دارد. چنانچه می‌دانید کارت‌خوان‌های غیراندرویدی به نسخه اختصاصی برای هر مدل کارت‌خوان نیاز دارند که هزینه‌های پشتیبانی آنها را بالا می‌برد، در حالی ‌که کارت‌خوان‌های اندرویدی به نسخه اختصاصی نیاز ندارند و به‌واسطه قابلیت‌های اندرویدی، مشکلات تعویض یا اصلاح نسخه نرم‌افزار کاربری کارت‌خوان کاهش پیدا می‌کند.

 

 

موانع متعدد بر سر ایجاد اپلیکیشن پرداخت

او در پاسخ به این سؤال که چرا فن‌آوا کارت با این ‌همه سابقه زودتر به فکر ایجاد اپلیکیشن پرداخت نیفتاده بود، بیان کرد: «مدیران قبلی از سالیان گذشته در فکر راه‌اندازی اپلیکیشن پرداخت موبایلی بودند، اما هر بار با موانعی برخورد کردند. در مواردی هم اپلیکیشن عملیاتی شد، اما نتوانست فعالیتش را ادامه دهد. اپلیکیشن موبایلی در حال حاضر جزء محصولات اصلی هر پی‌اس‌پی است و نبود آن به‌منزله نقص است. برای همین از بدو ورود به مجموعه، راه‌اندازی اپلیکیشن موبایلی را در دستور کار قرار دادم. آواپی اکنون با امکانات اصلی مانند خرید شارژ، پرداخت قبض و کارت‌به‌کارت شروع به فعالیت کرده و در آینده‌ای نه‌چندان دور حوزه ارائه خدماتش را به‌شدت توسعه خواهد داد.»

روابط‌مان با پرداخت‌یارها را بازسازی می‌کنیم

شکوهی در ادامه با اشاره به تقویت درگاه‌های پرداخت فن‌آوا و نحوه تعامل‌شان با پرداخت‌یارها گفت: «در فضای پرداخت اینترنتی در دو سال گذشته، افت‌وخیزهایی را تجربه کردیم که منشاء این موضوع هم بحث فنی بود. یکی از محورهایی که در حال بازسازی آن هستیم، توانایی‌های شرکت در بحث IPG و پرداخت‌های اینترنتی است. به‌زودی با اضافه‌شدن امکانات جدید شرایط تغییر خواهد کرد و حضور پررنگی در حوزه خواهیم داشت.»

او ادامه داد: «ما از جمله پی‌اس‌پی‌هایی بوده‌ایم که همیشه پرداخت‌یارها را حمایت و با آنها تعامل داشته‌ایم. اکنون هم این تعامل وجود دارد، اما باید روابط‌مان را با آنها بازسازی کنیم. در مواردی برخی پرداخت‌یارها که پتانسیل فنی داشتند، نتوانستند این پتانسیل موجود را بالفعل و به تراکنش تبدیل کنند. به همین منظور علاقه داریم با پرداخت‌یارهایی که از نظر فنی کامل‌اند و بازار و مجوز دارند، تعامل کنیم.»

پیش‌شرط ارائه سرویس‌ به صرافی‌های رمزارز شفافیت قانون است

شکوهی در پاسخ به این سؤال که آیا شرکت‌های پرداخت از جمله فن‌آوا کارت علاقه‌ای به ارائه درگاه به صرافی‌های رمزارزی دارند یا خیر، گفت: «مقررات و ضوابط رمزارزها شفاف نیست و درگذشته با فعالان این حوزه برخورد شده است. ما مایل نیستیم در بخش‌های زیانباری که مجاز نیست، حضور پیدا کنیم. در نتیجه تا زمان شفافیت مقررات حوزه مذکور صبر خواهیم کرد.»

به گفته او، پیش‌شرط هر پی‌اس‌پی‌ پایبندی به مقررات است و ما نمی‌خواهیم خارج از مقررات فعالیتی انجام دهیم.

وضعیت رقابتی به ضرر قسمت دوم جدول است

شکوهی در خصوص جایگاه فن‌آوا در رتبه‌بندی گزارش ماهانه شاپرک نیز اظهار کرد: «اینکه در بازار رقابتی در چه پله‌ای قرار داریم، قطعاً مهم است. از طرف دیگر بانک‌هایی که با ما قرارداد می‌بندند، این رتبه‌بندی را دنبال می‌کنند و ترجیح می‌دهند با شرکت‌هایی با رتبه بالاتر همکاری کنند، به همین دلیل باید برای تغییر جایگاه‌مان تلاش کنیم. مهم است که کجای جدول قرار داریم. هر تیمی که در این لیگ بازی می‌کند، جایگاهش در جدول برای او اهمیت دارد، اما واقعیت این است که فاصله ما با رتبه‌های برتر زیاد است. بخش عمده این رتبه به تأمین دستگاه‌های کارت‌خوان در بازار بستگی دارد، تعداد دستگاه‌های کارت‌خوان‌ شرکت‌های رده یک تا شش، چندین‌برابر دستگاه‌های کارت‌خوان‌ شرکت‌های پایین‌تر است.»

او با بیان اینکه وضعیت رقابتی به ضرر قسمت دوم جدول است، اظهار کرد: «تهیه دستگاه کارت‌خوان‌ سخت شده است؛ افزایش قیمت ارز و هزینه تأمین دستگاه‌های کارت‌خوان‌ این امر را دشوارتر کرده و در تلاشیم با افزایش تعداد و کیفیت دستگاه‌های کارت‌خوان‌ و میزان تراکنش، قدم‌های جدی‌ برای تغییر رتبه‌مان برداریم. همچنین به‌شدت مایلیم فن‌آوا برند اختصاصی خودش را داشته باشد. اگر موضوع تأمین سرمایه را حل کنیم، از نظر فنی و اجرایی آمادگی کامل در این زمینه وجود دارد.»

کارت اعتباری و دستگاه‌ کارت‌خوان‌ حلقه‌های یک زنجیر هستند

شکوهی در پایان در پاسخ به این سؤال که آیا فن‌آوا کارت و شرکت‌های پرداختی به توسعه کارت‌های اعتباری علاقه‌مند هستند، گفت: «نظرات شخصی من این است که کارت و دستگاه کارت‌خوان به‌عنوان نماینده ابزار پرداخت حلقه‌های یک زنجیر هستند. چند سال پیش رگولاتور و دوستان بانک مرکزی این دو حوزه را از هم جدا کردند. زمان شروع به کار تجارت الکترونیک پارسیان ما خدمات هر دو حوزه را با هم ارائه می‌دادیم و از پذیرندگان، کارمزد پذیرندگی دریافت می‌کردیم و از این طریق هزینه‌های شرکت بدون وابستگی به حق‌الاجاره بانکی تأمین می‌شد. این عدم وابستگی به بانک‌ها به عدم نیاز به سرمایه‌های کلان تأمین دستگاه کارت‌خوان منجر شده بود.

جدایی این دو حوزه باعث شد که هر دو در عملکردشان ناموفق باشند. اکنون اگر بانک‌ها و کمک‌هزینه بانک‌ها به ازای تراکنش نباشد، صنعت پرداخت از بین خواهد رفت، در حالی ‌که خدمت‌گیرنده اصلی پذیرنده است. در حوزه کارت اعتباری این گسستگی خود را بیشتر نشان می‌دهد. کارت اعتباری، اعتبارش را از بانک و مؤسسات مالی تأمین می‌کند و منتفع اصلی این چرخه در درجه اول پذیرنده است، پس دور از انتظار نیست بخشی از سود حاصل از فروش کالا و خدمات خود را به بانک یا ارائه‌دهنده اختصاص دهند، اما چون این اتفاق نمی‌افتد، قیمت تمام‌شده استفاده از اعتبار برای مشتری افزایش و جذابیت این محصول کاهش پیدا می‌کند.

او در پایان با اشاره به مقایسه وضعیت کارت اعتباری در ایران و کشور ترکیه گفت: «در کشور همسایه ترکیه حدود ۶۰ درصد از تراکنش‌ها اعتباری هستند، در حالی ‌که این رقم در ایران حدود ۰.۲ درصد است. این موضوع نشان‌دهنده این است که پتانسیل قابل ‌توجه و مغفول‌مانده‌ای در بازار ایران برای این کسب‌وکار وجود دارد.»