به گزارش واحد ارتباطات و برند گروه فن آوا؛ کشور ما به لحاظ موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی در معرض حوادث طبیعی شامل زلزله، سیل و یا مواردی مانند آتش سوزی‌های گسترده در منابع طبیعی است. وقوع سیل در بسیاری از مناطق کشور و حتی تهران امری بود که در روزهای گذشته با آن حجم تخریب گسترده و تلفات انسانی خیلی از ما آن را تجربه کردیم. یکی از مهمترین مسائل در زمان وقوع بحران برقراری ارتباط بین نیروهای امدادی و افراد حادثه دیده در منطقه بحران زده می‌باشد. بر این اساس شرکت‌های مختلفی در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات در این موضوع ورود کرده و راهکارهای مختلفی ارائه کرده‌اند. محمدرضا قوی مدیرعامل شرکت ارتباطات کوه نور در خصوص ارتباطات زمان بحران در مطلبی بیان داشت:

“ضرورت ارتباطات در زمان بحران از این حیث اهمیت دارد که مشخص می‌کند چه کسانی در بحران گرفتار شده‌اند و چه تیم‌های امدادی به آن ناحیه مراجعه کرده‌اند، بنابراین آنها نیاز به ارتباط دارند و مسلم است کسانی که در بحران گرفتارند، می‌خواهند دیگران را وضعیت خود مطلع کنند.

همچنین تیم های امدادی باید با هم در ارتباط باشند تا بتوانند به افرادی که گرفتار شدند کمک کنند. در بحران هایی که در کشور رخ داده مشخص شده اغلب موارد دکل‌های مخابراتی بعد از وقوع سیل و یا زلزله از تنظیمات خارج شده و ارتباطات با آنها موثر نخواهد بود. فیبرهای نوری ارتباطات ثابت هم معمولا قطع شده و دچار مشکل می شوند و ارتباط کلا به طور ثابت و سیار قطع می‌شود و فقط تیم های امدادی با دستگاه‌های بی سیمی که دارند می‌توانند ارتباط محدودی با تیم خود برقرار سازند.

ارتباطات زمان بحران به عنوان یک بستر ارتباطی جامع در نظر گرفته می‌شود، یعنی در زمان بحران از نزدیک‌ترین محل، یک سایت سیار ارتباطی اعزام می‌شود که می‌تواند در قالب یک خودرو باشد (که نمونه آن پیش از این ساخته شده) و یا سایت سیاری باشد که به وسیله هلی‌کوپتر در کمترین زمان به محل اعزام می‌شود و در نهایت یک بستر ارتباطی و بر بستر فرکانس رادیویی(بی سیم) را فراهم می‌سازد.

همچنین برای کسانی که در بحران گرفتار شده‌اند و فقط احتمالا دسترسی به تلفن همراه خود را دارند می‌توانند به این ترتیب با امدادرسانان ارتباط (Push to talk) را برقرار کنند. همچنین تیم‌های امدادی نیز امکان ارتباط را خواهند داشت با این تفاوت که یک عضو تیم امدادرسان می‌تواند با اعضای تیم های دیگر نیز در ارتباط باشد.

 بزرگترین شباهت پروژه‌های ارتباطات بحران با پروژه USO (پروژه ارتباطات روستایی بر بستر ارتباط ماهواره‌ای) این است که هر دو فاقد بستر ارتباطی هستند. در USO به لحاظ بحث‌های اقتصادی اپراتورها در برخی مناطق شبکه را توسعه ندادند اما در بحث بحران، ارتباطی که وجود داشته از بین رفته بنابراین شباهت هر دو در این است که فاقد بستر ارتباطی می‌باشند.

اگر به تفاوت‌های این دو نگاه کنیم در ارتباطات بحران یک موضوع ضروری به وقوع پیوسته است ولی درUSO شاید در لحظه حیاتی نباشد، هرچند ارتباطات یک موضوع لازم است ولی به اندازه ارتباطات بحران حیاتی نیست. در ارتباطات بحران ما باید یک سایت سریع النصب را به منطقه اعزام کنیم که در USO این بحث را نداریم. در USO مناطق صعب العبوری وجود دارند که حمل و نقل به سمت آن‌ها دشوار است و سایت‌ها مانند محل‌های عادی نصب نمی‌شوند و حتی ممکن است نزدیک قله کوه و دره‌ها باشد.

در خصوص ویژگی‌های سایت ‌سیار باید به این نکته اشاره کرد که این سایت‌ها تجمیع سه نوع کارکرد می‌باشند. یک موضوع بحث ارتباطات ثابت است. به عنوان مثال ایجاد یک ایستگاه تلفن ثابت، ویدئو کنفرانس و سامانه‌هایی که می‌تواند امکان تصویر برداری از نقاط بحران را فراهم کنند.

موضوع دیگر این است که سامانه‌های ارتباطات سیار از نوع 3G، 2Gو 4G تا شعاع قابل ملاحظه‌ای برای افراد گرفتار در بحران فراهم شود و در نهایت سامانه (push-to-talk over cellular)POC برای افراد امدادگر مهیا می شود که بوسیله ارتباط بی‌سیم با هم ارتباط داشته باشند تا یک فرمانده واحد برای بحران تعیین شود. بنابراین این سایت جامع بوده و شامل ارتباطات ثابت، سیار و ارتباطات POC  یا اصطلاحا بی‌سیم‌ها خواهد بود که در مواقع بحران به کار گرفته می‌شود.