دستگاه‌های دولتی، بانک‌ها، دستگاه‌های نظارتی و قانون‌گذاری فضای فعالیت و ایفای نقش موثر توسط سامانه‌های تامین و توزیع کالاهای اساسی مانند «ستکاوا» را برای حل مشکلات مردم تسهیل کنند.

به گزارش ارتباطات و برند گروه فن آوا به نقل از خبرگزاری فارس مدیریت هوشمند زنجیره تامین و توزیع نقش به سزائی در افزایش کیفیت و کمیت کالا و خدمات دارد. مدیریت سنتی زنجیره‌های تامین کالا و خدمات در کشور ما سبب پدیدار شدن نقائص و معایب متعددی در ارائه کالا و خدمات مطلوب شده است. به گونه‌ای که نارضایتی مصرف کنندگان نهایی و تولیدکنندگان را در پی داشته است. گسترش شبکه دلالی در بیشتر زنجیره‌های تامین و توزیع کالاهای اساسی کشاورزی ناشی از مدیریت نامناسب این زنجیره است. وزارتخانه‌های صمت و جهاد کشاورزی به عنوان دو وزارتخانه مهم مسئول در تامین و توزیع کالاها و مایحتاج ضروری زندگی مردم باید اهتمام ویژه‌ای به این امر مهم داشته باشند. اهمیت این موضوع به ویژه در حوزه کالاهای کشاورزی در این نوشتار مورد بررسی قرار می‌گیرد.

نوسانات قیمت و کیفیت نامطلوب مواد غذایی و گران بودن کالاهای مرغوب سبب نارضایتی مردم از عملکرد فعالان زنجیره تامین و توزیع کالاهای اساسی شده است. در این زنجیره تولید کنندگان، تامین کنندگان نهاده‌ها، صنایع فرآوری(کشتارگاه، صنایع بسته بندی، صنایع محصولات غذایی و…)، اصناف و فروشندگان مواد غذایی، عمده فروشی‌ها، فروشگاه‌های بزرگ و کوچک و… حضور دارند. مراودات تمامی فعالان این زنجیره مبهم و غیر شفاف است و مدیریت آنها برای حاکمیت دشوار است. معمولا هریک از این صنوف که در اتحادیه‌ها و انجمن‌ها گوناگون فعالیت می‌نمایند نواقص و مشکلات و نارسایی را به دیگری و یا به شبکه واسطه‌گری منتصب می‌نمایند.

البته براساس یک سنت و ذهنیت به اصطلاح علمی مداخله دولت را هم ریشه اصلی همه مشکلات می‌دانند. آنها در زمان پایین بودن قیمت به دولت حمله می‌کنند که از تولید داخلی حمایت نمی‌کند و در زمان گران شدن کالا حتی بالاتر از قیمت جهانی دولت را محکوم به صدور قیمت دستوری نموده و با بار منفی اصطلاح قیمت دستوری مسئولیت اجتماعی خود را در تنظیم بازار نمی‌پذیرند و پاسخگوی وضعیت موجود نیستند. آش وقتی شور می شود که حتی دلالان اظهار ناراحتی کرده و می­گویند دلالی باعث به وجود آمدن این وضعیت شده است. آنها درست می گویند زیرا چند حلقه دلالی ایجاد شده است که هر یک دیگری را مزاحم و اضافی می‌داند. البته از نگاه دستگاه­های نظارتی و مردم دولت متهم اصلی است. اما مسئله اصلی این است که مشکل کجاست؟ و چگونه می‌توان این اوضاع نابسامان را ساماندهی کرد؟ دولت باید دقیقا چه کارهایی را انجام دهد؟

نظر به گستردگی شبکه زنجیره تامین و توزیع کالاهای اساسی در هزاران واحد تولیدی، صدها تامین کننده و وارد کننده و چند ده هزار واحد عرضه کنند اعم از عرضه کنندگان و فروشندگان، سازماندهی با نگاه سازمان یکپارچه مجازی فقط از طریق فناوری و ایجاد سازمان‌های مجازی یکپارچه شده در قالب زنجیره‌ها شکل می‌گیرد. باید زنجیره‌های تامین و توزیع مختلف کالاهای اساسی با مشارکت شرکت‌های فن آور و اتحادیه‌ها و صنوف مختلف شکل بگیرد و این زنجیرها تبدیل به زنجیره‌های ارزش آفرین شود. در این زنجیره‌ها همه باید به صورت مستقل کار کنند اما تعاملات نظام‌مند و دوطرفه باشند. باید جریان کالا، اطلاعات و مالی به صورت شفاف مدیریت شوند.

بوجود آمدن سامانه‌های توزیع هوشمند کالاهای اساسی مانند “ستکاوا” که محصول گروه فن آوا از شرکت‌های حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات شاغل در بخش خصوص می‌باشد نوید بخش حرکتی نوین در این زمینه می‌باشد. این سامانه‌های در پی آن هستند تا مدیریت زنجیره تامین و ارزش کالاهای اساسی را از محل تولید اعم از مزرعه، کارخانه، مرغداری و یا انبارهای کالاهای اساسی تا رسیدن به دست مصرف کننده نهایی مدیریت نمایند. عملیاتی‌سازی این سامانه­ها فقط مسئله فنی نیست. باید برخی مشکلات دیگر به موازات مسئله فنی توسط دستگاه‌های دولتی، بانک ها، دستگاه‌های نظارتی و قانونگذاری حل شود تا فضای فعالیت و ایفای نقش موثر توسط این سامانه ها فراهم شود. برخی از این مسائل شامل موارد زیر است؛

زیرساخت‌ها و سکوهای(پلتفرم) مدیریت زنجیره تامین مانند فروشگاه های مجازی نیستند. آنها راهی را احداث می نمایند تا فعالان زنجیره ها در این راه بسان خودروها در بزرگراه آمد و شد نموده و هزینه احداث و نگهداری جاده را از خودروها در قالب عوارض اخذ نمایند. این مسئله باید در رویکردها و در صورت لزوم قوانین تجارت به رسمیت شناخته شود.

دستگاه‌های متولی اقتصاد دیجیتال در سازمان فن آوری اطلاعات کشور، معاونت علمی ریاست جمهوری و سایر سازمان‌های مربوط باید به این سکوها کمک های حقوقی و مالی و حتی فرهنگی نمایند. این دستگاه ها هنوز در این عرصه به اندازه کافی فعال نبوده و منفعل هستند. نقش آفرینی آنها محدود به دادن وام به یک شرکت فناور و رها کردن آنها در جاده‌های پر پیچ و خم بوروکراسی اداری کشور نیست.

بانک‌ها باید امکان مراودات مالی با ارقام بزرگتر را برای این سکوها فراهم نمایند. لازم به تاکید است مدیریت سه جریان مالی، اطلاعات و کالا به طور همزمان اثر بخشی دارد. اگر جریان مالی خارج از سامانه‌ها به دلیل محدودیت های بانکی جریان یابد عدد سازی و انحراف در آمار و اطلاعات آسان  می­شود. آنگاه این سامانه ها نمی توانند نقش خود را ایفا کنند.

وزارتخانه ها و سازمان های دولتی باید از حضور بخش خصوصی در این عرصه ها استقبال نموده و از ایجاد مانع در فعالیت آنها خودداری کرده و زیرساخت فنی لازم برای یکپارچه سازی و ایفای نقش سیاستگذاری و تنظیم گری را فراهم نمایند. نظارت بر این سکوها به صورت نظام‌مند بسیار اهمیت دارد.
شرکت های فن آور باید نوآوری در زنجیره های تامین و توزیع هوشمند کالا و خدمات را برای خود فرض لازم دانسته و با ارائه روش ها و ابزارهای روز آمد جهانی و تطبیق آن با شرایط ایران جذابیت لازم را برای بخش های خصوصی فراهم کنند.

بخش های خصوصی باید به کار تخصصی خود بپردازند و از ورود به عرصه ای که کار آنها نیست خود­داری نمایند برای مثال یک اتحادیه تولیدی نباید به عرصه تولید سامانه نرم افزاری ورود نماید و رسالت تولید خود را فراموش کند. آنها باید از ظرفیت شرکت های فن آور استفاده نمایند.

امید است حرکت شروع شده بتواند آینده نوید بخشی را در سازماندهی زنجیره های هوشمند تامین و توزیع کالا و خدمات در کشور با اولویت کالاهای اساسی رقم بزند.

شناخت ترمینولوژی روابط عمومی مدرن، کارشناسان را مجبور می کند که بیشتر مانند یک همتا یا مشتری فکر کند و کمتر مانند یک بازاریاب یا یک رقیب. این تغییرات موجب می شود که فعالیت های شما از ارائه یا معرفی به نوع “تعاملِ مبتنی بر گفتگو” تبدیل شده و همچنین روابط بین شما پرورش یابد و عمیق تر شود. موهبت تعامل گفتگو محور برای سایر بخش ها نیز این است که خدمات مشتری را تقویت می کند و برند را توسعه می بخشد.

همگام با تحولات جدید تکنولوژیکی، علم روابط عمومی نیز در قالب نظریات نوینی مورد بحث قرار می گیرد. روابط عمومی نوین یا امروزی از نوع سنتی خود که وظایف آن را عمدتا به اطلاع رسانی محدود می کرد، خارج شده است و هم اکنون مشاهده می کنیم که نگرش جدید به روابط عمومی تغییرات چشمگیری در کلیه سازمانها (به ویژه در بخش های خصوصی و تجاری) ایجاد کرده است. یکی از مهم ترین تغیرات در این عرصه، ورود روابط عمومی ها به دنیای دیجیتال است. دیجیتالیزه شدن روابط عمومی ها ناگزیر تغییرات مهمی در ارتباطات درون و بررون سازمان نیز ایجاد خواهد. در این نوشتار سعی شده است حضور روابط عمومی ها را در شبکه های اجتماعی مورد واکاوی قرار داده و با پرداختن به “زبان روابط عمومی ها در شبکه های اجتماعی” به شناختی نسبی درباره ترمینولوژی(شناخت اصطلاحات) علم روابط عمومی نوین دست یافت.

وب تعاملی جرقه ای انقلابی در روابط عمومی زد و زمینه را برای تغییر دیرهنگام در نحوه رویکرد متخصصان روابط عمومی به بازاریابی و صحبت در مورد آن فراهم کرد. بر همین اساس روابط عمومی نوین و رسانه های جدید روشی را که شما باید از طریق اصطلاحات بازاریابی، مفاهیم، و گردش کار کلی آن به مردم نزدیک شوید تغییر داده اند. در نتیجه عبارت هایی که در استراتژی و یا برنامه روابط عمومی سنتی مورد استفاده قرار می گرفته است، تغییر یافته است. به نوعی می توان گفت اصلا مخاطبانی که شما به صورت سنتی با آنها ارتباط برقرار می کردید وجود ندارند و یا اگر وجود دارند از پیام های عمومی، هدفمند و غیرشخصی مصون هستند. می دانیم که جوامع تحت وب بر اساس افرادی که برای اشتراک گذاری و گرفتن بازخورد گرد هم می آیند، تکامل یافته و رشد می کنند. دنیای جدید روابط عمومی نیز بر توسعه این روابط تمرکز خواهد کرد.

تغییر پلتفرم و تغییر در موضع قدرت

یکی از اصطلاحات چالش برانگیز در روابط عمومی نوین عبارت”مخاطب” است. آنچه در روابط عمومی سنتی “مخاطب” خوانده می شود با تغییر پلتفرم، موضعش در بهره مندی از “قدرت” تغییر کرده است تا جایی که “مخاطب” نام نهاندن آن جای تردید دارد.
در همین رابطه جی روزن استاد ژونالیسم دانشگاه نیویورک در مقاله ای تحت عنوان “افرادی که شما قبلا به عنوان مخاطب می شناختید” می نویسد: هم اکنون مخاطبانی را تصور کنید که در کشتی شما، قایق دارند. خوانندگانی که خودشان می نویسند. بینندگانی که دوربین را برداشته و به دست گرفته اند. شنونده هایی که قبلاً همدیگر را نمی شناختند، اکنون می‌توانند با تلاشی اندک با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و وارد گفتگو شوند و این به معنای صحبت کردن با جهان است.
حالا این سوال برای اهالی رسانه پیش می آید که اگر قرار است همه حرف بزنند چه کسی قرار است شنونده باشد؟ این در حقیقت پایان یک سیستم رسانه ای است که یک طرفه اجرا می شد، در یک الگوی پخش، با هزینه‌های بالا و چند شرکت در رقابت برای صحبت با صدای بلند! در حالی که بقیه جمعیت جدا از یکدیگر گوش می‌دادند. اما امروز اصلاً چنین وضعیتی قابل تصور نیست. پس می توان گفت امروزه با ورود سازمان ها به شبکه‌های اجتماعی یک موازنه قوای جدید وجود دارد. حالا دیگر افرادی که قبلاً به عنوان مخاطب شناخته می‌شدند، عموم مردم هستند. عمومِ واقعی تر، کمتر تخیلی، توانمندتر و کمتر قابل پیش بینی.
اکنون روابط عمومی ها با مخاطبان انبوه با دسته های کلی و با انتخاب های بسیار گسترده سر وکار دارند. مخاطبان آماده هستند تا همسالان خود را تحت تاثیر قرار دهند. از طریق تفسیر و بینش شخصی خودشان، اطلاعات معنادارشان را منتقل کنند و این قابلیت را دارند تا از طریق یک اظهار نظر، یک ارجاع و یا یک خرید به افراد دسترسی پیدا کرده و برآنان اثر بگذارد. همان هایی که به عنوان مخاطبان گذشته می شناختیم اکنون اطلاعات را کنترل می کنند. آنها می توانند بدون مکانیسم پخش رسانه ای در هر زمانی با هر کسی و هرگونه ای که بخواهند صحبت کنند.

کاربران یا کنترل کنندگان؟

برخی معتقدند استفاده کنندگان از فناوری شبکه های اجتماعی “مردم”، “دوستان” و یا “مشتریان” نامیده می‌شوند و نه کاربران! آنان بر این باورند که واژه کاربر بر اساس اصطلاح شناسی تکنولوژی ای که از آن استفاده می کنند نام گذاری شده است. کاربران وب به افرادی تبدیل می شوند که به دنبال اطلاعات هستند. آنها مخاطبان یک ارتباط در شبکه های اجتماعی هستند. اما کاربران برنامه به کارمندی اطلاق می شود که تلاش می کند کارها را در شبکه های اجتماعی انجام دهد. افراد در شبکه های اجتماعی اطلاعات را جستجو، منتقل، نقد و ارزیابی می‌کنند و نسبت به هرچیزی واکنش نشان می دهند. پس می بایست به اثر شگفت کلمات توجه کرد و این نکته را به خاطر داشت که روابط عمومی در مورد “مردم” است و نه کاربران! بر همین اساس بازاریابی انبوه، انتشار هرزنامه و یا اقدامات این چنینی آسیبی جدی به جایگاه روابط عمومی ها خواهد زد.

ارسال اطلاعات به جای پیام

شواهد بسیاری نشان می دهد که در شبکه های اجتماعی افراد با دریافت پیام ترغیب به خرید خدمت یا محصولی از شما نخواهند شد. آنها می خواهند شما بدانید که چگونه می توانید به آنها کمک کنید؟ یا به آنان کمک کنید کاری را به نحوه بهتری انجام دهند. و نیز یاد بگیرند که چگونه کاری را که قبلاً نمی توانستند، امروز انجام دهند؟ به طور مثال اگر شما در نمایه کاربری خود توضیحاتی بلند بالا در رابطه با خود یا سازمان خود ارائه کنید، آنان به راحتی از شما گذر خواهند کرد. اما اگر بخشی از یک جامعه شوید، به سرعت متوجه خواهید شد که در مورد هر یک از مکالمات، اطلاعات و جوامعی که می خواهید به آنها دسترسی پیدا کنید، چیزهای زیادی وجود دارد و باید بیاموزید. اغلب نیز متوجه خواهید شد که بر اساس بینش به دست آمده از مشاهده ساده داستان خود را تغییر خواهید داد. این است تفاوت بین صحبت کردن در پیام ها و مرتبط کردن داستانتان با آنچه افراد می‌خواهند. وقتی واقعاً درگیر صحبت با اینفلوئنسرهای رسانه ای و یا گفتگو با سایر اعضای جامعه هستید، به پیام هایی که می خواهید منتقل کنید فکر نمی کنید؛ در عوض، بیشتر بر روی اطلاعاتی که می توانید برای کمک به دیگران ارائه دهید متمرکز می شوید.

در ادامه نیز مانند یک فرد کارشناس روابط عمومی فکر کردن را کمی کنار بگذارید و شروع به نزدیک شدن به بازاریابی کنید. خودتان را هم به جای یک مصرف کننده و هم یک متخصص بازار بگذارید. از این طریق برای شما هویدا می شود که “شما چگونه نشان می دهید که آنچه شما نمایندگی می کنید برای مردم اهمیت دارد و چرا آنها باید در گفتگو با شما شرکت کنند؟” این کار نگرش شما را در انجام فعالیت های روابط عمومی تغییر خواهد داد؛ این که چگونه چیزها را می بینید؛ نحوه برخورد شما با مردم را تغییر خواهد داد. پس از آن نحوه نوشتن اخبار را تغییر می دهید. نحوه توزیع محتوا و اشتراک گذاری اطلاعات را تغییر خواهید داد. و مهم تر از همه، به شما ابزاری می دهد تا افراد به طور شفاف و واقعی با شما درگیرگفتگو شوند.

سخن پایانی

درک و شناخت صحیح از اصطلاحات در روابط عمومی مدرن موجب می شود تا به این نکته برسیم که لازم نیست به ارسال پیام برای مخاطبان و کاربران هدف تکیه کنیم. در این زمان تفکر ما فراتر از این کلمات واژگانی تکامل یافته است تا با رویکرد جدید برای درگیر کردن افراد در وب سازگار باشد. شناخت ترمینولوژی روابط عمومی مدرن، کارشناسان را مجبور می کند که بیشتر مانند یک همتا یا مشتری فکر کند و کمتر مانند یک بازاریاب یا یک رقیب. همچنین به عنوان یک مصرف کننده، شما بر اساس پیام ها تصمیم نمی‌گیرید. شما اطلاعاتی را در نظر می گیرید که به شما به عنوان یک شخص و به عنوان مشتری مربوط می شود.

این را نیز بدانید که هیچ ابزار، نسخه یا یک داستان مشترکی وجود ندارد که به مشتریان شما انگیزه خرید بدهد. همه چیز با تبدیل شدن به فردی (و افراد مختلف) که سعی در رسیدن به آن دارید و سپس مهندسی معکوس (از پاسخ به سوال رسیدن) شروع می شود. در نتیجه گوش کنید، بخوانید و یاد بگیرید. این تغییرات موجب می شود که فعالیت های شما از ارائه یا معرفی به نوع “تعاملِ مبتنی بر گفتگو” تبدیل شده و روابط بین شما پرورش یافته و عمیق تر می شود. همچنین موهبت تعامل گفتگو محور برای سایر بخش ها نیز این است که خدمات مشتری را تقویت می کند و برند را توسعه می بخشد. این مهم است که داستان را انسانی کنید و به بخشی از گفتگو مشتریان تبدیل شوید به جای این که فقط سعی کنید خدمت یا محصولی را به آنان بفروشید!

منبع: توسعه پویا، اعتمادگلستانی